Avonturen met pistolen

Paultje: Als kind was ik al helemaal gek van wapens. Niet alleen omdat je ermee kunt schieten, maar ook om de techniek en de vormgeving. Een psychiater heeft me eens gevraagd: 'Vindt u het zelf niet eigenaardig, dat u zo gek bent op vuurwapens?' Toen heb ik gezegd: Kijk eens naar prins Bernhard, die heeft de grootste collectie moderne vuurwapens in de wereld.

Bruno Colombo

Een vervelende kwestie was dat gedoe met die Italiaanse zakenman Bruno Colombo. In 1961 werd hij vermoord door zijn langenoot Sergio Squazzardi, die al snel werd gearresteerd. Colombo was naar de andere wereld geholpen met een Llama pistool uit Tsjechoslowakije. Die Llama was van mij afkomstig (ik had er 150 piek inclusief de patronen voor gevraagd) en na de moord weer door mij teruggekocht. Daarna heb ik dat ding ingeleverd als 'corpus delicti' en om niet van medeplichtigheid beschuldigd te worden. De Llama bleek afkomtig van een op Schiphol gestolen lading wapens. Wist ik veel! Dat wapen is in verkeerde handen terecht gekomen en werd toen gebruikt voor een afrekening. Dat is naar, maar wat kon ik daar aan doen. Ik was voornamelijk handelaar in antieke wapens en dan mocht er wel eens wat moderns doorheen lopen. Ik wist werkelijk niet dat die 28 Llama-pistolen gestolen waren. De hele zaak kostte me een maand voorarrest in een cel aan het Gartmanplantsoen. Uiteindelijk werd ik veroordeeld tot een straf van negen maanden, waarvan acht maanden voorwaardelijk en aftrek van die maand voorarrest plus drieduizend gulden boete.

'Trouwens iedereen die in de lik zit is 'onschuldig'. Ook die man die zijn hele misjpoge kassie 6 heeft geholpen. En ze schelden allemaal op de politie, wat ik mesjogge vind hoor. Als er geen prinsemarij was dan werd mijn vrouw op straat door een paar kerels tegelijk gegrepen, terwijl een ander bij mij thuis wat kunstwerkjes van de muur jatte. Sommige politieagenten keken me aan met een blik van: 'Mannetje als ik later rechercheur ben, dan ga ik jouw ontmaskeren als de grote bendeleider, als Al Capone II' Dat nam ik hem dan niet kwalijk, dat was zijn vak, zoals het mijn vak is om de politie - of in de meeste gevallen de douane - te foppen.'

Afluisterapparatuur

Eind jaren zeventig begon ik met het importeren van afluisterapparatuur uit Japan. Ik verkocht die geraffineerde dingetjes voor zo'n 200 piek per stuk. Men vond dat toen een regelrechte aanval op de privacy, maar ik had geen al te grote gewetensbezwaren. Toen al voorspelde ik het zogenaamde Bigbrother-effect. Er bestond toen en nu al helemaal niet zoiets als privacy. Ik zei toen al: 'Over een paar jaar weet de politie alles van ons en kijken ze bij ons naar binnen via de televisie.'

bron: De roerige wereld van Pistolen Paultje

bron: De roerige wereld van Pistolen Paultje

Mijn handel heeft niet zo lang geduurd, want opeens waren die dingen verboden. Ze vielen onder de zendwet. Ze kwamen toen huiszoeking doen, maar vonden niets. Haha, ik was net uitverkocht! In ieder geval kwam er in de media een enorme anti-lobby opgang. Er begon een enorme onrust over de zogenaamde afluisterrage te ontstaan. Het gebefte werd dus opgeroepen in te grijpen.

De schokstok

In 1968 dacht ik de Amsterdamse politie een plezier te doen met een partij schokstokken. Die dingetjes werden toen gemaakt bij Savage in Amerika. Ik kon de met 3 Philips staafbatterijen van 1,5 volt plus een omvormer geladen stok, leveren voor 75,-. De Amerikaanse politie gebruikte die dingen op hete lange zomeravonden, als de mensen wat oververhit raakten en dus lastig werden. Maar ze moesten er hier niets van hebben. In een artikel in het Vrije Volk van 17 mei zei een woordvoerder: 'We hebben die electrische stok uitgeprobeerd op agenten. Ze vonden het gewone knuppeltje veel humaner. Het doet je zo denken aan het abattoir, hé? Nee we waren er echt niet gecharmeerd van.' Ik reageerde toen: 'Alsof het leuk is om door een dolgeworden bouvier in je billen te worden gebeten! Ik prefereer de schokstok. Je schrikt ervan. Dat is alles. Ik heb dat toen ook gedemonstreerd. Ik kreeg even een schok, een misselijkmakend gevoel, maar dat was alles. Terwijl ze bij justitie bang waren dat mensen met een hartjoeker er dood van zouden blijven. Nou dat blijven ze ook als je boe tegen ze roept.

bron: Het Vrije Volk, 17 mei 1968

Gaspistolen, Willy en met een roeiboot door de kelder

Ik heb vaak mensen aan de telefoon of over de vloer gehad die me smeken om een wapen. Vaak zijn het vrouwen die bang zijn voor hun kerel of omdat ze zich niet zo lekker voelen 's avonds laat op straat. Laatst ook stond er ook weer een huilende vrouw bij ons in de woonkamer. Dan zeg ik: 'mevrouw een scherp ijzertje ga ik u heus niet geven. Een gaspistool is een beter dingetje om dat gajes op afstand te houden en je melik te redden. Als je dan als aanrander een lading gas in je treiter krijgt geschoten, zijn de seksuele lasten op slag verdwenen.

Jaren geleden kreeg ik bij wijze van monster een paar lichtpistolen binnen in de vorm van een ballpoint. Die dingen waren gefabriceerd voor eigenaars van kleine schepen, zodat ze konden seinen als ze in nood zaten op zee. Ik liet ze aan mijn vriend Willy Alberti zien en die zei: 'Paul dat lijkt me nou een mooi artikel als Ajax weer eens een interlandwedstrijd heeft gewonnen. Het moet toch een prachtig gezicht zijn als zo'n duizend supporters tegelijkertijd een vuurpijl in de lucht sturen.' dus ik gaf Willy een exemplaartje mee om uit te proberen. Drie dagen later belde ik Willy op en zei: 'Willy ik krijg nog driehonderd van die lichtpistolen in huis. Kun jij er misschien iets mee doen bij die Ajax-vrienden van je?' 'De zenuwen voor je', riep-ie. 'Ik heb er bij Ajax-Liverpool één bij wijze van proef afgeschoten. Dat tyfusding vloog de marathontribune in, mijn hand was verbrand en het een of andere wijf-dat de lichtkogel in d'r haar had gekregen- moest tweehonderd gulden schadevergoeding van me hebben. Verkoop me in het vervolg iets behoorlijks als je zo vriendelijk zou willen zijn.

Een ander verhaal is dat akkefietje met die voetzoeker Tonio Hildebrand. Ik had toen een monster van een machinegeweer in huis. (Nog voor ik het grote werk in het buitenland ging doen) Ik wilde wel eens weten of dat ding echt goed werkte en dus wandelde ik keurig, met het geweer in een vioolkist opgevouwen, naar Tonio's woning in de Koningslaan. Hij deed open in zijn gestreepte ochtendjas met witte pochette in het borstzakje en zijn familiewapen op de revers. Ik vroeg hem of ik dat schietijzer even in de kelder kon uitproberen. Dat kon en we liepen naar beneden waar Tonio net een nieuwe voorraad matrassen had liggen, die hij net van de een of andere handelaar had gekocht. 'Kerel', zei Tonio, 'we zetten die matrassen in de hoek, anders maakt het teveel lawaai.' Ik begon te schieten en binnen no time lagen al die matrassen aan barrels en vloog het kapok ons om de oren. De eerste drie salvo's gingen perfect, maar het vierde salvo liep een beetje uit de hand. Ik schoot mis, dwars door het buizennet van de waterleiding heen. In een mum van tijd stond het water ons tot de borstholte. Je kon met een roeiboot door de kelder. Tonio bleef onverstoorbaar, nam het geweer van me over en tilde het boven de waterlijn. Nu waren ook de laatse matrassen aan flarden. Op een gegeven moment kwam Tonio's hospita naar beneden en schreeuwde 'Schoft, schoft, kijk nu toch wat je gedaan hebt!' Waarop Tonio antwoordde: 'Mevrouw, wilt u alstublieft weggaan met uw knoflookadem? Als mijn vriend bij mij in de kelder wil schieten, dan wil ik niet dat iemand hem daar bij stoort!

Bron: Privé, 14 oktober 2000

Vroeger waren Tonio en ik de beste maten. Nu praten we helemaal niet meer met elkaar. Sinds Tonio mensen bedondert met geld, wil ik niets meer met hem te maken hebben. Laatst was Tonio jarig, zeventig is ie geworden. Maar ik ben er natuurlijk niet heen gegeaan. Mijn vriend Maarten Spanjer wel. En wat Maarten heeft gedaan, dat doe je niet: Nadat hij met vrienden bij mij thuis de duurste flessen had leegezopen, kregen ze van mij bij het afscheid ook nog een mooie Rolex. Nu moest ik van anderen horen dat Maarten dat horloge aan Tonio cadeau heeft gedaan! Uiteindelijk hebben we het wel weer bijgelgd hoor.

Niet goed onklaar

Op 1 juni 1998 werden er tijdens een huiszoeking bij mij drie geweren, twee gaspistolen en munitie in beslag genomen. Ze zouden niet goed onklaar gemaakt zijn en de gaspistolen waren ook illegaal spul. Maar ik was me er totaal niet van bewust dat die geweren niet goed onklaar gemaakt waren en die gasdingen vallen helmaal niet onder de vuurwapenwet. Ik vind het allemaal kinderachtig, die schietijzertjes hangen al twaalf jaar bij me aan de muur, tussen nog vijfenzestig andere wapens. Hebben ze daar bij de politie niets anders te doen? Al jaren komen er ook vrienden van de politie bij me over de vloer en nooit hebben ze er iets over gezegd. Afijn, ik moest dus voorkomen bij de Haagse rechtbank en ben uiteindelijk veroordeeld tot vier maanden voorwaardelijk en een geldboete van duizend gulden wegens verboden wapenbezit. De zitting begon zonder mij, want ik zat vast in de file. Een half uur te laat kwam ik binnen en de rechter, een ware kenau van middelbare leeftijd, was flink uit haar humeur geraakt. Toen heb ik haar ook nog een aantal van mijn andere wapens laten zien, om te bewijzen dat het allemaal oud spul is. Maar ze bleef zeiken. Na het vonnis werd ik ook nog aangesproken door een bewaker die zich afvroeg hoe ik in godsnaam met mijn koffertje met spul de rechtbank was binnengekomen. Ik ben gewoon door de controle gegaan, maar geen haan die er naar kraaide.

Paultje over James Bond, 007

Op wapengebied hebben mensen soms vreemde ideeën. Ze denken: James Bond dat is het helemaal. Nou dat wapentje dat ie altijd gebruikte, een Beretta 7,95, daar kun je nauwelijks die boom daar aan de overkant mee raken. Het is meer een handig te verstoppen zelfverdedigingsspeeltje. Had die jongen (Sean Connery is mijn favoriete acteur) nou meteen een Walter PPK 7,65 genomen, dan was hij veel beter afgeweest.

Of een mooie Luger. Maar ja, die is bijna niet te tillen en dus ook niet zo handig onder je smoking. En die holsters dan, die waren helemaal knudde. God wat had ik 007 een paar mooie schouderholsters kunnen geven. Het rotte van die ouwe Beretta's en Lugers was trouwens dat als er een keer een natte droom tussen zat, dan was het mis. Dat ding ging niet af, je kon niets doen, hoogstens dat brokkie schietijzer naar zijn harses gooien. Een revolver die slaat tenminste meteen door in zo'n geval; daar springt meteen een nieuwe kogel voor de loop. Nee, die Ian Flemming had echt een verkeerde kijk op wapens. Hij had toch kunnen weten dat je met een pistool risico loopt dat dat ding z'n werk niet doet. Met een revolver heb je die ongein niet. Dat is pakken en schieten.

De Glock

Mijn lievelingswapen is de Glock. Dat is een handig dingetje, want hij is helemaal van kunststof. Daarom is ie ook zo populair onder vliegtuigkapers: bij de douane zien ze de Glock niet in je bagage of op je lichaam zitten.

naar boven